غروبِ جنوب. باد می آمد و انگیزه ی رسوایی داشت. گیسوی پرده نشین منعِ تماشایی داشت. آنچه مردان جهان را طلب از خوبی بود. روی هم رفته نگاه تو به تنهایی داشت