در قد کارید از وقت که انسان مافخ شد دلبین اختاره کنه و وغایر و سب تو زبت کنه دیگه نا کتابی از آسمون اومد نا ایکی اومد بگه من پیامبر خدام نا ایکی خالی خالی بچه دار شد مایم اغده سمیگم که امجه خالی خالی ااملشد نا ایکی بخر پرواسکر نا اون کشی نو بود چی بود دعیق شکافت شده اینو هیچ کدو مذینه تفاق نای افتاد از وقتی که انسان معفق شد فقایر و سبت و زبت کند اما همچنان یه سریه دادما از تن که فکم کنند ان چیزا اون دستانهای اصاتیری هزاران ساله پیش حقیقت محظه و همونه درسته و حلختر این که بواسطه یا اونها یعنی بواسطه یا اون دستانها دارن آسیب میزمم بدیگرن. و واقعا نگار هماغت حد نداره. تو میتونیت وقتی انتخاب میکنی احمق باشی. دیگه حسن مهم نیس تو بیای دوربین اختراکونی یا وغایر رو سفتو زفت کنی. این همه دلیل بیایری. از هم مهم نیس تو انتخاب کری که مثلا نجوری باشی. خیلی بم جاله وغن جاله با اجیب و خنده دار و اتا بازن گریدار ها بیت

با بر کنید اگه در حد دستان می بود خیل غشانگ بود و احسان این مشکلات و نداشتهیم ولی مشکل از انجای شروع شد که شد حقیقت محس حقیقت کل از دیو جهان

همین پنشیش ساده پیش بود که یه سدائی تو چند کشفر از آسامون می و مد آره

ولی یه چیزی که از مردم انا دارن داخل امکا اورورپا رای برا مستدنو بیشن تو مخوای شست سار پیشش ویگیری ممکیشورار پیش ویگیری بگیری.